Dźwięk niesynchroniczny oznacza, że ​​dźwięk nie pasuje do wideo. Dzieje się tak, gdy narracja nie jest zgodna z synchronizacją filmu lub ruchami warg. Może to stanowić duży problem dla lektorów, powodując pogorszenie jakości lektora.

Można to zrobić celowo lub przez pomyłkę w filmach. Czasami używa się go, aby dodać coś specjalnego do projektu dźwiękowego.

Twórcy filmowi często wykorzystują dźwięk niesynchroniczny . Pozwala im to na kreatywne wykorzystanie dźwięku, nawet jeśli nie jest on idealnie zsynchronizowany. Używają do tego specjalnych technik, takich jak nacięcia w kształcie litery J i nacięcia w kształcie litery L.

W pracy lektorskiej niezsynchronizowany dźwięk może być trudny. Różne języki potrzebują innego czasu, aby coś powiedzieć. Na przykład nauka języka hiszpańskiego trwa zwykle około 25% dłużej niż języka angielskiego.

Istnieją różne sposoby kopiowania głosów w świecie lektorów. Dubbing z synchronizacją ruchu warg jest najbardziej zaawansowany, ale wymaga specjalnego sprzętu i starannej pracy nad scenariuszem. Dubbing zsynchronizowany z frazami jest szybszy i tańszy, ale mimo to sprawia, że ​​historia wydaje się autentyczna.

Dubbing zsynchronizowany w czasie jest najtańszy i dobrze sprawdza się w przypadku filmów dokumentalnych i szkoleniowych. Dobrze jest, gdy nie ma wyraźnego mówcy i nie ma wielu ograniczeń językowych.

Liczba klatek na sekundę może zakłócać dopasowanie dźwięku i obrazu. Nieprawidłowa liczba klatek na sekundę może powodować dryfowanie dźwięku lub brak synchronizacji z obrazem. Dobra komunikacja między zespołami audio i wideo jest kluczem do płynnego miksu dźwięku i obrazu.

Ważne jest również uzyskanie blokady obrazu. Daje projektantom dźwięku stały wizualny przewodnik po ich pracy.

Krótko mówiąc, dźwięk niesynchroniczny oznacza, że ​​dźwięk i obraz nie pasują do siebie. Można to zrobić celowo lub przez pomyłkę. Wiedza o tym, jak sobie z tym poradzić, jest dla lektorów kluczem do tworzenia świetnych lektorów, które dobrze pasują do wideo.

Powszechna terminologia w branży wideo

W świecie tworzenia filmów znajomość terminów używanych przez profesjonalistów jest kluczowa. Oto kilka ważnych terminów, które powinieneś znać:

Głosuj

Głos z zewnątrz to głos spoza kamery, który towarzyszy filmowi. Pomaga opowiedzieć historię lub przekazać więcej informacji.

Rolka B

B-Roll to dodatkowy materiał filmowy, który uzupełnia główny film. Zapewnia więcej elementów wizualnych, kontekstu lub edycji okładek.

MOS

MOS oznacza, że ​​w scenie nie jest nagrany żaden dźwięk. Pomaga uniknąć niepożądanych dźwięków i rozmów podczas filmowania.

Ukąszenia dźwiękowe

Ujęcia dźwiękowe to krótkie klipy audio, które rejestrują ważne momenty. Używa się ich w wiadomościach, filmach dokumentalnych i wywiadach, aby szybko i wyraźnie udostępniać informacje.

Gospodarz/Rzecznik

Gospodarz lub rzecznik to osoba, która rozmawia z kamerą. Dzielą się informacjami, prezentują produkty i nawiązują kontakt z odbiorcami.

Hollywoodzkie kije

Kije hollywoodzkie to długie kije umożliwiające dotarcie do wysokich miejsc w filmach. Służą do ustawiania świateł lub mikrofonów w trudnych miejscach.

Taśma Gaffa

Taśma Gaff to mocna taśma dla świata filmu i wideo. Trzyma rzeczy bezpiecznie, schodzi bez pozostałości i doskonale nadaje się do wielu zadań.

Worki na brud

Worki na brud to worki z piaskiem do przytrzymywania sprzętu, takiego jak lampy lub statywy. Utrzymują wszystko stabilnie i na miejscu podczas filmowania.

Żądło

Żądło to krótki przewód służący do podłączania do zasilania urządzeń takich jak oświetlenie lub sprzęt audio.

C47

C47 czyli spinacz do bielizny, przechowuje żele lub inne przedmioty na lampach. To obowiązkowy element każdego planu filmowego.

Stojak C

Stojak C obsługuje światła, flagi i inny sprzęt. To kluczowe narzędzie do tworzenia filmów.

Różnice między dubbingiem a lektorem

Dubbing i głos lektorski różnią się w świecie lektorów. Dubbing zmienia oryginalny dźwięk na nowy język. Stara się zachować ten sam ton i uczucia co oryginał. Metodę tę stosuje się w filmach, programach telewizyjnych i treściach dla dzieci.

Voice-over jest prostszy i skupia się na dzieleniu się informacjami. Wyróżnia się dwa typy: narracyjny i nienarracyjny. Narracja opowiada historie o tym, co dzieje się na ekranie. Tekst nienarracyjny służy do nauki lub informacji. pojawia się narracja, która ma na celu przyciągnięcie widzów.

Dubbing polega na dodaniu nowych nagrań do oryginalnego dźwięku. Dzięki temu nowy język pasuje do czasu i znaczenia oryginału. Ta metoda jest szczegółowa i może być kosztowna ze względu na potrzebę dobrych tłumaczeń i pasujących ust.

Dubbing zsynchronizowany w czasie jest tańszy i zapewnia naturalny przepływ. Najlepiej sprawdza się w przypadku występów bez wyraźnych głośników. Kopiowanie niezsynchronizowane jest jeszcze łatwiejsze, ale może nie odpowiadać synchronizacji oryginału. Może to sprawić, że przedstawienie będzie mniej wciągające.

Często zadawane pytania

Czym jest dźwięk niesynchroniczny w branży lektorskiej?

Dźwięk niesynchroniczny oznacza, że ​​dźwięk nie pasuje do wideo. Dzieje się tak, gdy narracja nie jest zgodna z synchronizacją filmu lub ruchami warg. Może to sprawić, że lektor będzie mniej skuteczny.

Jakie są popularne terminologie w branży wideo związane z lektorem i produkcją audio?

Typowe terminy obejmują lektora , B-Roll , MOS , Sound Bites i Gospodarza/Rzecznika . Inne terminy to Hollywood , Sticks , Gaff Tape , Dirt Bags , Stinger , C47 i C-Stand .

Jakie są różnice między dubbingiem a lektorem w branży lektorskiej?

Dubbing zmienia oryginalny dźwięk na nowy język. Próbuje dopasować ton i emocje oryginału. Dubbing jest używany w filmach, programach telewizyjnych i treściach dla dzieci.

Z drugiej strony, lektor jest prostszy. Koncentruje się na udostępnianiu informacji bez dopasowywania się do pierwotnego wykonania . Występuje w dwóch typach: narracja w stylu ONZ/aktualności oraz narracja/głos poza ekranem.

Pierwszy typ dodaje nową ścieżkę audio w innym języku do starego. Drugi typ zastępuje oryginalny dźwięk, gdy głośnik nie jest widoczny.