Kamera poza kamerą to sposób na wykorzystanie dźwięku bez pokazywania głośnika na ekranie. Jest to powszechne w filmach, telewizji, teatrze i nie tylko. Ta metoda oznacza, że ​​dialog jest słyszalny, ale niewidoczny. Może pochodzić od osoby spoza ekranu lub aktora głosowego.

Różni się od narracji dodawanej później do filmu lub programu. Tryb zdalny pozwala usłyszeć, jak ktoś mówi, nie widząc go. Dodaje to głębi opowieści bez konieczności pokazywania mówcy.

Różnica między kamerą a lektorem

W świecie lektorów często mylone jest i głos poza kamerą Mają jednak niewielkie różnice w znaczeniu i sposobie użycia.

Poza kamerą oznacza, że ​​postać jest na scenie, ale nie jest widziana przez kamerę. Mogą rozmawiać z innego pokoju lub poza ekranem . To dodaje scenie głębi.

Voiceover to szerszy termin, który obejmuje rozmowy poza kamerą. Oznacza to, że głos nie pochodzi z głównej sceny. Może to pochodzić z telefonu, radia, a nawet myśli postaci.

Kluczową różnicą jest to, skąd pochodzi dźwięk. Poza kamerą oznacza, że ​​postać tam jest, ale jej nie widać. Voiceover oznacza, że ​​dźwięk pochodzi z innego miejsca.

Scenarzyści i reżyserzy korzystają z nagrań spoza kamery i lektora, aby lepiej opowiadać historie. Narzędzia te pomagają udostępniać informacje, które nie są pokazane w wizualizacjach. Wypełniają luki i nadają klimat opowieści.

W przypadku lektora w skryptach ważne jest jego prawidłowe sformatowanie. Umieść narrację przed akcjami, oznacz ją jako (VO) i traktuj ją jak dialog. Pomaga to odróżnić go od poza ekranem .

Praca poza kamerą przypomina pracę poza ekranem, ale nie jest tak powszechna w scenariuszach. Oznacza to, że postać jest na scenie, ale nie jest widziana przez kamerę. Voiceover obejmuje wszystkie dźwięki spoza głównej sceny.

Zarówno nagrania spoza kamery, jak i lektora odgrywają swoją rolę w filmach i nagraniach wideo. Voiceover może ulepszyć historie i zaangażować widzów. Tryb zdalny dodaje scenom głębi. Jednak techniki te muszą dobrze komponować się ze scenariuszem, aby uniknąć złego wrażenia.

Ewolucja lektora w branży

Branża lektorska rozpoczęła się w latach dwudziestych XX wieku wraz z audycjami radiowymi. Znani aktorzy głosowi, tacy jak Orson Welles i Mel Blanc, stali się gwiazdami dzięki swoim wyjątkowym głosom. Ożywiali postacie dla słuchaczy.

W latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku przeniosło się z radia do telewizji. Nazywano to złotym wiekiem radia. To była duża zmiana dla branży .

W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku nastąpił duży wzrost liczby lektorów w reklamach. Reklamodawcy przekonali się, że mocny głos dobrze sprzedaje produkty. Doprowadziło to do większej liczby miejsc pracy dla lektorów.

Dzięki telewizji kablowej i domowemu wideo w latach 80. i 90. potrzeba narracji była jeszcze większa. Artyści lektorscy znaleźli pracę w wielu dziedzinach.

Internet zmienił wszystko w pierwszej dekadzie XXI wieku. Otworzyło to nowe drzwi do pracy lektorskiej. Artyści mogli teraz łatwo znaleźć pracę za pośrednictwem platform internetowych i usług castingowych.

Obecnie narracje odgrywają kluczową rolę w wielu obszarach, takich jak podcasty, audiobooki, marketing wideo i gry. Branża stale się rozwija i zmienia dzięki nowym technologiom.

Branża lektorska bardzo się zmieniła na przestrzeni lat. Dostosował się do nowych sposobów, w jakie ludzie oglądają media i nowych technologii. Lektorzy będą nadal tworzyć treści, które dotrą do ludzi na całym świecie.

Często zadawane pytania

Czym jest praca poza kamerą w branży lektorskiej?

Tryb poza kamerą oznacza wykorzystanie dźwięku bez pokazywania obrazu. Jest używany w filmach, telewizji, teatrze i nie tylko. Technika ta nazywana jest narracją głosową lub pracą poza ekranem.

Jaka jest różnica między kamerą poza kamerą a lektorem?

Poza kamerą oznacza, że ​​postać jest obecna, ale jej nie widać. Voiceover oznacza, że ​​głos nie pochodzi z głównej sceny. Może pochodzić z urządzenia elektronicznego lub myśli postaci.

Jak na przestrzeni lat ewoluowała branża lektorów?

Branża lektorska bardzo się zmieniła. Zaczęło się od radia, a potem rozszerzyło się na telewizję i reklamy. Lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte XX wieku przyniosły duży wzrost zapotrzebowania na talenty głosowe.

Pomogła także technologia lat 80. i 90. XX wieku. Telewizja kablowa i domowe wideo sprawiły, że lektorstwo stało się bardziej popularne. Internet w pierwszej dekadzie XXI wieku ułatwił artystom i producentom wzajemne odnajdywanie się.